تاریخچه تحریم شراب در اسلام

 شراب خواری در میان اعراب به صورت گسترده ای رواج داشت به صورتی که عدم ایمان بعضی از مشرکان به خاطر تحریم شراب در اسلام دانسته شده است .نخستین آیه ای که در آن به بحث شرب خمر می پردازد ،آیه 67 سوره نحل است .که در آن ،آمده است : شما ای مردم !از خرما و انگور هم مایه مست کننده و هم رزق نیکو به دست می آورید .قرآن برای نخستین بار گوشزد می کند که ساختن شراب از آن ها ،ارتزاق نیکو نیست ،بلکه « ارتزاق حسن »آن است ،که آن ها را به همان صورت انگور و خرما مصرف کنید . بنابر نظر صاحب تاریخ الخمیس ای آیه در مکه نازل شده است ،در حالی که آن روز حلال بوده و مسلمانان هم شراب می خورده اند .در آیه دوم که درباره تحریم مشروبات الکلی صادر شد چنین آمده است : « از حکم شراب و قمار از تو [ پیامبر ]سوال می کنند ،در پاسخ آنها بگو که اگر چه در قمار وشراب استفاده جزئی مادی است ،ضرر و گناه آنها بیشتر است .(آیه 219بقره) .مولف تاریخ الخمیس می گوید این آیه در شان عمر و حمزه و معاذ بن جبل نازل شد . بنابر گفته وی این به نزد پیامبر آمده و عرضه داشتند : ای رسول خدا در باره خمر و میسر که عقل و دارایی ما را برده اند به ما فتوی بده .[1]حتی عبدالرحمن بن عوف با این که این آیه نازل شده بود شرابی سر سفره حاضر کرد ،و حاضران پس از شراب نوشی به نماز ایستادند .یکی از آنها آیه را در نماز غلط خواند به طوری که معنی آیه دگرگون شد و به جای « لا اعبد ما تعبدون » ،یعنی ای مشرکان من بت های شما را نمی پرستم ،چنین خواند : « اعبد ما تعبدون » .این جریان ها مزاج ها را آماده کرد تا شرایط و اوضاع اجازه دهد که شراب لااقل در شرایط و حالات خاصی تحریم شود .از این رو صریحا اعلام شد که هیچ فرد مسلمان حق ندارد که با حالت مستی نماز بگزارد و این تشریع الهی با این آیه اعلام شد .« در حال مستی نماز نخوانید تا بدانید چه می گویید » (نساء آیه 44) .تاثیر این آیه به حدی بود که بسیاری از نوشیدن شراب خودداری کردند و می گفتند : چیزی که به نماز تان زیان می رساند ،باید مطلقا از برنامه زندگی حذف شود . با این حال گروه دیگری همچنان دست از کردار خود برنداشته بودند،حتی یک نفر از انصار با توجه به آیه یاد شده ،در ضیافتی که ترتیب داده بود ،میهمانان پس از صرف شراب به جان هم افتادند و سر و دست یکدیگر را شکستند ،سپس شکایت حضور رسول خدا آوردند . خلیفه دوم که تا آن روز شراب می خورد ،به گمان این که آیات گذشته برای تحریم شراب کافی نیست ،دست به دعا برداشت و گفت : « الهم بین لنا بیانا شافیا فی الخمر » : بارالها بیان صریح و قانع کنندهای برای ما نازل فرما .[2]گویا سعد بن ابی وقاص در استخوان سر شتری شراب نوشیده بود و سپس به شعر سرایی پرداخته بوده که در بین اشعار به تمسخر انصار دست یازیده و به این دلیل با استخوان شتر بر سرش زده و سرش را شکسته بودند.[3] که به دنبال آن حکم صریح تحریم شراب نازل شد : « ای افراد با ایمان !شراب و قمار و بتان و ازلام (نوعی بخت آزمایی) پلید و نجس اند ،همگی از آنها اجتناب ورزید شاید رستگار شوید .(مائده 90).پس از نزول این آیه خلیفه دوم گفت : انتهینا یا رب : دوری خود را از این وقت اعلام می داریم .[4]داستان تحریم خمر در ذی القعده سال پنجم هجری بوده است .[5] اما عدده ای معتقدند تحریم در سال چهارم اتفاق افتاده است .[6]بعضی از مغرضین می گویند این آیات تحریم شراب را اثبات نمی کند و باید به صورت صریح از لفظ « حرم » استفاده می کرد . در حالیکه در آیه آمده بود « و اثمهما اکبر من نفعهما » و نوشیدن مشروب را اثم کبیر دانسته است .در آیه دیگر آورده است : « قل انما حرم ربی الفواحش ما ظهر منها و ما بطن و الاثم » (اعراف 33) .معنی ایه این است : بگو پروردگارم فحشای آشکار و پنهانی را تحریم کرده و کلیه « اثم ها» و گناه را
برگرفته ازسايت حوزه